Marian Poyck

Ferre Denis : Een andere taal – haiku
Uitgave Haikoe-kern Antwerpen 2010.
ISBN 978 90 7571 4548.
Met een voorwoord van Herman van Rompuy. Vormgeving: Guido Ruyssinck, illustraties : Victor Denis.

Niet iedereen kan bogen op een bundel met een voorwoord van de president van Europa, maar Ferre Denis is dan ook niet iedereen. Hij is een van de dragende krachten achter de haikubeweging in Vlaanderen, en via zijn redacteurschap van Vuursteen achter de promotie van haiku in het gehele Nederlandse taalgebied.

In deze bundel toont hij zich een meester in het beschrijven van het ‘dagdagelijkse’, met hier en daar een scheut typische ‘Ferre-humor’ zoals we die al kennen van bijvoorbeeld zijn met recht ‘meesterlijke’ haiku over het betonnen paaltje in de parkeergarage, dat het onderwerp , (of moeten we zeggen lijdend voorwerp) van de haiku in kwestie hoorde staan.

geboeid luistert hij                                                 vrouwen in gesprek
naar de eentonige stem                                        aan de ernst van hun gelaat
van de rechter                                                       ziet men de roddel

Ferre vervult zijn grootvaderdrol met hartstocht, wat tot uitdrukking komt in veel van zijn gedichten. Haast achteloos zit de techniek in zijn verzen verstopt, zoals de klankovereenkomst tussen ‘rode’ en ‘grote’ (je zou bijna vergeten welke auto voor het kind het aantrekkelijkst is!), en de goed werkende woordherhalingen in de schommelhaiku. (En valt het mij alleen maar op of is het bewust geconstrueerd, dat je het woord ‘verslagen’ op twee manieren in stukjes
kunt hakken: tussen de r en de s, of tussen de s en de l ?)

opa bouwt een burcht                                          tussen twee verslagen
met blokken – kleinzoon van vier                        kleurplaten van dino’s printen
geeft aanwijzingen                                                opa en kleinzoon

hoger en hoger                                                      opa speel met mij
gaat de schommel in het park                             jij krijgt die rode auto
oma duwt en duwt                                                en ik die grote

Bomen. Je vindt ze haast in elke haikubundel. Cliché’s liggen op de loer. Maar kijk eens naar de manier waarop ze door Ferre in woorden zijn gevat:

een boom wordt geveld –                                     roze straatstenen
dorpelingen kijken toe                                          de kerselaars zijn nu weer
hoe hun plein verdwijnt                                        gewone bomen

Samenvattend: een mooie, ruim opgezette bundel. Eén haiku per pagina, waardoor de gedichten stuk voor stuk de aandacht krijgen die ze verdienen.