het ouderlijk huis
verkocht aan onbekenden —
een jonge man snoeit
nu nonchalant de sierhaag
waar vader zo trots op was

het oude echtpaar
op een bank in het stadspark
zwijgend naast elkaar
woorden hoeven nu niet meer
slechts mijmeren en weten

de zwarte vlekken
in de geploegde akker
vliegen opeens op
de eenzame wandelaar
kijkt lang de zwerm kraaien na

in de blauwe lucht
drijven — naar verre einders —
witte wolkjes voort
zo ver gaan mijn dromen — zelfs
tot in het oneindige

vogeltjes fluiten
de eerste lentedagen
helemaal anders …
of hoor ik mijn gedachten
in hun liedjes weerklinken

in het wolkenspel
drijven duizend figuren
zomaar door elkaar
iedere keer ontdek ik
weer nieuwe fabeldieren

de witte wolkjes
speels van vorm veranderend
in de blauwe lucht
zo zijn ook mijn gedachten
vluchtig en fantasierijk

opeen gestapeld
aan de rand van de bosweg
gevelde bomen
de oude wandelaar stopt
en kijkt naar de jaarringen

het snoepwinkeltje
vol ouderwetse geuren
zoals in mijn jeugd
ik koop er toverballen
en veel herinneringen

Ferre Denis