Jac studeerde culturele antropologie. Na zijn studie was hij redacteur bij de Nieuwe Linie, docent journalistiek aan de School voor de journalistiek in Utrecht en communicatietrainer en –adviseur.
Hij was een veelzijdig verhalenverteller en haikudichter. Als natuurliefhebber vond hij in de haiku een goed instrument om dit te verwoorden:
de geur van het bos pad door de duinen
wandelen door de adem de hemel vertelt het al
van grote bomen daarginds is de zee
Soms was er weinig begrip op te brengen dat de natuur meer en meer moet wijken voor de mens:
onder het asfalt verlaten plein –
liggen miljarden zaden het tikken van een staaldraad
de aarde wacht af in de avondwind
Maar ook de verwondering om het leven om hem heen was een dankbaar onderwerp voor zijn haiku’s. De verbazing van een kind op Sinterklaasavond of, zoals de in haiku op zijn visitekaartje over de afmeting van zijn vijver:
Sinterklaasavond mijn vijvertje is
gehinnik in de schoorsteen maar een handbreed diep en kijk
of was het de wind de maan kan er in
Samen met Dorine ontvingen ze gasten in hun haiku-atelier, waar enthousiaste haiku-dichters over hun eigen gedichten konden discussiëren met de andere aanwezigen. In de ogen van Jac en Dorine moest een haiku oprecht en direct zijn, maar vooral het plezier in het maken van een – voor de dichter – geslaagde haiku was belangrijk.
Verder heeft Jac veel geschreven. Er zijn 3 boeken met haiku’s verschenen en 1 met haibun. Ook via zijn weblog en twitter is er het nodige verschenen, waarbij deze laatste twee ook geschikt waren om op de actualiteit in te spelen:
sjiiet en soenniet dodenherdenking
protestant of katholiek het andere net verslaat
zo stil de doden de oorlog van nu
De laatste haiku’s op facebook van Jac zetten me aan het denken, daarna verdween zijn naam uit mijn bestand en vroeg ik me af……! Onlangs hoorde ik over zijn overlijden en was geschokt, terwijl ik het eigenlijk al vermoedde. Ik heb Jac (en Dorine) bij hem thuis ontmoet in zijn (hun) haiku-atelier, wat ik als zeer inspirerend en warm heb ervaren. Die middag is vaak in mijn gedachten. Jammer, er is een bijzondere, creatieve, diepzinnige man van deze wereld heengegaan, een gemis voor velen, maar vooral voor Dorine en zijn familie. Mooi, dat Jac zoveel bijzonder werk achterlaat, waardoor je beter naar je omgeving gaat kijken.
Anita Link-Schuyer
Dank je wel Anita. Vanwege het bijzondere werk van Jac hebben we ook deze pagina gemaakt. Helaas heb ik hem zelf niet goed gekend.
Henk van der Werff
Ik lees dit nu ook voor het eerst, we hadden vaak contact over het Haiku-atelier….het is er niet meer van gekomen….ik was toen al burn-out en niet in staat…..maar zoveel goede herrinneringen……..
ik herlees zijn mooie bundels en stuur hem in stilte een haiku-groet…en veel sterkte voor Dorine
Christine
Ik lees het, verdorie vijf jaar later, nu pas. Ik heb les gehad van Jac op de SvdJ. Ik volgde meerdere lessen bij hem. Hij wilde een keer een les over literatuur geven, maar dat mocht niet van de directie; we waren immers een journalistenschool. Dus doopte Jac de naam van het vak om in ‘Journalistiek Literair’.
Zelden heb ik een innemendere en lievere man gekend.
Als zijn vrouw nog leeft, wil ik haar graag gelukwensen met het feit dat ze hem als man had.
Ron Boers