drijvend appeltje
als een meerkoet erin pikt
duikt het even onder

Arnold Vermeeren

blijf proberen, koet!
dan krijg je je eitje wel
terug in het nest

Arnold Vermeeren

spiegelzaal –
telkens een ander beeld
van hetzelfde

Leon Scevenels

in het zakje
van zijn verborgen wereld
bewaart hij haar foto

Julienne Haegeman

In de boomgaard
blijft er na de regenvlaag,
slechts roze treurnis.

Luc Vanderhaeghen

tussen de rotsen
brengen schuimende golven
de geur van zeewier

Richard Delvaux

sombere uitvaart –
op de speelplaats naast de kerk
joelen de kleuters

Luc Lambrecht

boven het kerkhof
is het duister veel dieper
de sterren lichter

Els Kooyman

houtblokken kloven
met grootvaders aks –
appels in het gras

Cees Kranenburg

de oude man
haalt steeds weer tikkend
zijn wandelstok in

Bouwe Brouwer

een witte wolk
legt een vijver van schaduw
tussen twee dorpjes

Ria Giskes-Pieters

Met warme wensen
schrijft ze haar kerstkaarten vol
elk jaar iets groter.

Maria De Bie-Meeus

het oude vrouwtje
scheldt hem driftig de huid vol –
haar eerste laptop

Twan Meiresonne

aan de binnenkant
van het versleten jasje
een reserveknoop

Ida Gorter

Een beginner schaatst
op het ijs een steenworp ver
en roept, tevreden
om wat hij reeds vermocht:
ik reed de Elfmetertocht!

Julien Tahon

Verblind door liefde
waagt het paar zich op glad ijs –
het rijdt er stiekem
op een afgelegen plaats
vlekkeloos een scheve schaats

Julien Tahon