huilend komen ze
uit de behandelkamer
met een lege riem

Ria Giskes-Pieters

aan de overkant
woont een kind dat al een week
jarig is

Ria Giskes-Pieters

vlammende wingerd
leek mijn herfst maar wat meer
op de jouwe

Ria Giskes-Pieters

Oude wegwijzer –
hij geeft de richtingen aan
van vroeger en nu.

Leon Scevenels

Heel even streelt
een vlinder haar schouder –
het geeft haar vleugels.

Leon Scevenels

één moment zichtbaar
bij het nederig buigen
de knie van een non

Emile Jans

in de stille straat
neuriet hij zacht zijn lied –
de oude koorleider.

Lia Barbiers

Haar eerste vriendje
nu een gerimpelde man –
hij kent haar niet meer.

Maria De Bie–Meeus

in groep op het plein –
ze showen hun bermuda’s
en witte kuiten

Gert Vingeroets

het huis wordt ontruimd –
onder mijn arm
haar pianoboeken

Cees Kranenburg

voor zij gaat fietsen
verzwaart zij haar lange rok
met een gewichtje

Cees Kranenburg

op de golfplaten
ratelen hagelstenen –
zij móet wel zwijgen

Cees Kranenburg

De gierzwaluwen –
ze slijpen hun vleugeltjes
aan de zonnewind

Ad Beenackers

Ik wend mijn blik af –
onder de staart van haar hond
de neus van de mijne.

Ad Beenackers

Een pluis op pootjes
draaft piepend en struikelend
achter de kip aan

Mélanie Cuypers

elke morgen
gaat buurman zijn bus legen
zijn lege bus

Luc Lambrecht

vriendelijk lachend
maait de stadsarbeider
de madeliefjes weg

Régine Dendooven

ik trek ze omhoog
de tijgers op haar sokjes
worden giraffen

Els Kooyman

Decembermorgen –
lachend laten kinderen
hun adem zien

Bouwe Brouwer

niet te veel vaderen
zegt de tienerdochter
en ze vlindert weg

Julienne Haegeman

broos en sterk
duizend witte bloempjes
in de meidoornboom

Annemie Evenepoel

Na de regenval
omarmt het hoge water
riet en elzenbos –
een nieuwe wereld opent zich
ver van vertrouwde oevers

Gré Wansdronk