Keuze uit ingezonden werk – Vuursteen winter 2011

Ze zijn toch anders
Die vitaminepillen
Uit Italië

Kees van der Dussen

Als twee kenners
monsteren vader en zoon
de te kopen pull.

Luc Vanderhaeghen

Stadsterrasjes.
Die zitten en die lopen
taxeren elkaar.

Luc Vanderhaeghen

op het middaguur
hoog boven de veldkapel
zingt een leeuwerik

Annemie Evenepoel

ochtendschemering
merels zetten de nacht af
met kantwerk van klank

Frank Brutsaert

In de avondzon
samen op de tuinbank
de dag verlengen.

Maria De Bie-Meeus

Naast het wandelpad
in de pasgemaaide berm
een babysokje.

Maria De Bie-Meeus

Op de lavarots
spatten de golven uiteen
en worden weer zee.

Jef Ector

Langs de lindelaan
vind ik honderden manen;
in elke plas één.

Henk Arnold

flinke deining–
zij werpen een laatste blik
op hun luxe diner

Ans van der Zon

File
we delen
een zonsondergang

Bouwe Brouwer

Tandartstuin
een merel wroet
tussen het herfstblad

Bouwe Brouwer

oude agenda
stilstaan bij weken
die leeg bleven

Ria Giskes-Pieters

In zand geschreven;
het wassende water leest
verloren woorden.

Elly Coppoolse-van den Berg

brood voor de eendjes –
het peutertje peuzelt zelf
ook een stukje op

Marjo van Horssen-Wanink

De oude priester –
hoe behendig hij nog is
met het wierookvat.

Marc Hendrickx

Tussen de buren
een tuindraad vol clematis.
Verbloemde grenzen.

Gudrun Cuvelier

Het maakt me zo boos
dat hij zich zo vlug kwaad maakt!
Mijn zoon, mijn spiegel.

Gudrun Cuvelier

Aan de horizon
twinkelt in het avondrood
de Venusster.
Ben jij dat die knipoogt
vanuit die andere wereld?

Leon Scevenels

de helderziende
kan haar bril niet meer vinden
haar boetiek gaat dicht
wegens onvoorziene
omstandigheden

Geert Verbeke

wel dertig flessen
voor in de glascontainer
hij gooit ze graag stuk
liever dan te piekeren
over haar afwezig zijn

Geert Verbeke

Bij het ontwaken
een klein lieveheersbeestje
op mijn venster.

Frieda Gheysens

witbevroren raam
ik adem een kijkgaatje
in de vorstbloemen

Annie De Paepe

Het schrale herfstlicht
boven de landerijen,
voor wie nog, voor wat ;
slierten vogels trekken weg,
ons rest een tijd van wachten

Simon Buschman