Jeanine Hoedemakers

Wat kinderen brachten tenten mee en stalden daarin hun koopwaar uit. Weer anderen vonden een plekje onder een afdak. De rest moet het gewoon doen met een kleed langs de kant van de straat. Vandaag met daaroverheen een stuk plastic. De jaarlijkse kindervrijmarkt op koninginnendag is vogelvrij waar het het Nederlandse weer betreft, dat is duidelijk. Geen regendruppel die zich inhoudt, geen wind die even gaat liggen. Het weer beïnvloedt alles en iedereen en zonder
ook maar enige consideratie verpest het een middag waar kinderen en ouders zich soms al wekenlang op voorbereidden.

Als ik de markt op loop is het net droog, kinderen trekken het plastic van hun spulletjes en hier en daar begint een kind de kopers te lokken met verleidelijke prijzen. Tien eurocent voor u meneer, vijftig eurocent mevrouw. Wie wil deze prachtige beer kopen, hij is nog van toen ik klein was, schalt de stem van een joch van een jaar of tien over de straat.

een kleuter
verkoopt zijn knuffel
aan een peuter

Ik ga op mijn hurken bij een meisje zitten dat haar poppen in de aanbieding heeft. Ook oude mensen kopen poppen hoor, zegt ze en houdt een van haar lievelingen voor mijn gezicht. Zou je die wel verkopen hoor ik mezelf vragen, krijg je daar geen spijt van? Spijt ? Nee hoor ik speel niet meer met poppen. Ik koop geen pop bij haar, ook al is de verleiding groot. Een paar kleden verder zit een meisje met een doos vol paardjes. My little pony, zo heten ze. Ik vraag wat ze voor haar pony’s vraagt en we komen tot een deal. Ook aan haar vraag ik of ze er geen spijt van zal krijgen als ze haar pony’s straks kwijt zal zijn. Nee hoor, zegt ze, een pony liefkozend tegen haar wang gedrukt. Van deze heb ik heel lang plezier gehad vertrouwt ze me toe en gooit hem dan achteloos in de doos bij de andere pony’s.

het meisje verkoopt
alvast een stukje van haar jeugd
op de vrijmarkt

Op mijn tweede ronde langs de kleden valt me nog eens extra op hoeveel dure spullen daar voor een habbekrats van de hand worden gedaan. Barbiepoppen, Action Man, Lego. Bij de kleden, verkleumde gezichten, maar ook lachebekjes die al snoep en patat kochten van hun eerste verdiensten. Een paar knullen maken brutale opmerkingen. Ik vind het prima, het is niet voor niets een vrijmarkt, een beetje handelaar durft best nu en dan een potentiële koper een laatste zetje te geven met een gevatte opmerking.

wat euro’s armer
een rasechte handelaar
verkocht me zijn lach