Als de avond daalt
en de ondergaande zon
weerkaatst in het meer
genieten wij ademloos
van de immense stilte.

Behaaglijk rust ik
onder de luwe loomte
van een bamboeboom.
Ver over het rijstveld klinkt
de roep van een kraanvogel.

Droef en mijmerend
toef ik in herinnering
aan mijn vaders graf.
Op een dode berkentak
krast die ene kraai — even.

Traag schuift de schaduw
langs de stenen wijzerplaat
naar de avond toe.
Mijn levensdagen korten
in de schaduw van de tijd.

Als de kapelklok
het middaguur geklept heeft
wordt alles weer stil.
In het nieuwe vensterglas
spiegelt zich een jonge berk.

Op een tuinterras
genieten wij getweeën
van een kopje thee.
Door de zomeravond zweeft
een geur van blauweregen.

In één ogenblik
wist ik jou te herkennen
aan je lieve lach.
Zo lange tijd geleden
maar je glimlach bleef me bij.

In het ochtendlicht
aan de rand van de vijver
jaagt een ijsvogel.
Met zijn kleurig verenkleed
vangt hij de zonnestralen.

Na een kopje thee
verkwikt de tocht hervatten
langsheen de oever.
De weg naar huis kleurt roze
wanneer de kers in bloei staat.

Na zoveel jaren
een hartverwarmend welkom
bij een goede vriend.
De geur van voorjaarsbloesems
herinnert me weer aan toen.

Els Ergo