De deur ging open
herkenning stapte binnen,
een ogenblik maar
verbleef hij; bij het afscheid
onuitgesproken woorden.

Met gelijke tred
al dwalend door een doolhof
van geuren, kleuren
en ongewone klanken,
de tijd vervaagde, stilaan.

Vochtige aarde;
kruidig dampend na een bui,
samen met de geur
stijgen onbenoembare
herinneringen mee op.

Stille getuigen
van vervlogen seizoenen,
een maanverlicht pad
waar ooit je schaduw op viel,
verbleekte brieven; bewaard.

Amanda Spunda
amspun@gmail.com