Herfst-tanka’s

de spiegeling
van het late licht
in een waterplas
slobberend drijft een hond
twee wolkjes uit elkaar

stille herfstnacht
in mijn gedachten het beeld
van een vallend blad
ach, was ik maar het zachte gras
dan kon je vreedzaam landen

de leegte
van verse ploegvoren
in de Friese klei
waar net nog bloeiende velden
waar net nog jouw verhaal

licht dwarrelend
steeds dichter bij de aarde
een blad in de wind
het geluid van mijn stappen
steeds verder bij jou vandaan

Anita Reimer

op het watervlak
van mijn kleine vijver, een zee
van witte bloesems;
mijn droombeeld verstorend
hapt een vis er eentje weg

het vrolijke geel
van boterbloemen, hoe stil
lijkt nu de vijver
met niets dan het groene blad
van waterlelies in de groei

in de schemering,
hoe weemoedig klinkt hij toch
de roep van de duif
of hoor ik alleen de echo
van mijn diepste gedachten?

alleen het geluid
van kwakende kikkers,
zeg me, waarom
valt het afscheid mij zo zwaar
als kikkers kwaken in de nacht

het hart vol liefde
bij het vinden van een steen
warm in mijn handen
hoe lang duurde wel zijn reis
om steen in mijn hand te zijn

Anita Reimer

Suite

stil luisteren
naar het ruisen van de zee
gewoon, meeuw zijn
en met gespreide vleugels
het vasteland verlaten

stil luisteren
naar het breken van de golven
en schuim dat vergaat
naar het lied van de liefde
ginds, in het avondrood

stil luisteren
naar het begin en het einde
van een sterrennacht
als muggen tussen het riet
vertellen hoe te leven

stil luisteren
naar het komen en gaan
van de wolken
ik sluit mijn ogen en proef
de zoute smaak van de zee

Anita Reimer