Ria Giskes-Pieters

We komen voor het eerst bij haar thuis. Vlugge voetstappen op de trap, nadat we hebben aangebeld. Ze doet zelf open, dat had ik niet verwacht, ze heeft dus geen hulp meer.
Ze zoet er goed uit, alleen haar borsten zijn op een vreemde manier opgebonden. Zou ze last hebben van stuwing? Dat durf ik haar niet meteen te vragen.
In de huiskamer annex slaapkamer kijk ik gauw rond; er staat geen wieg of ledikantje en het grote bed is leeg.
Ze pakt blij ons cadeautje uit en zegt dat ze koffie gaat zetten. Net als ik wil vragen waar de baby is, zie ik een paar wriemelende vingertjes boven de doek om haar borst uitkomen…

uit een nest
gewiegd door de wind
klinkt gepiep