Chris Van de Rijck - tanka

wolken zeilen
meegevoerd door de wind
van oost naar west
zonder teugels zonder zweep
een wijs mens laat alles los

koude winternacht —
tussen de wolken schemert
een kleurloze maan
met haar wandel ik even
de oneindigheid in

dood op de bodem
van een dikbuikige kruik
een hagedisje —
een moment waarop een plas
zomaar een tsunami wordt

opa zwijgt
één en al waardigheid
oud als hij is
ik recht mijn rug, hef het hoofd
en ga dan door mijn knieën

iets vertelt me iets

ochtendschemering —
slaperige bloemknopjes
de kroon gesloten
tot het licht zacht binnendringt
en de wind zingt, grenzeloos

na een hele klim
de zon op haar hoogste stand —
die weelde aan geel
bloemen nu volop bloeiend
het zomert in ons leven

avondwandeling
rust in het hart als de zon
naar de einder reist —
stilaan sluit alles zich af
stilte daalt neer, fluisterend

Haiku.nl