Ria Giskes-Pieters

Blond is geen kleur. Als ik mijn vriendin Anneke wil tekenen, kleur ik haar vlechten geel: een blond kleurpotlood heb ik nog nooit gezien. En het haar van Elsje maak ik oranje, want rood haar bestaat niet. En zo kan je eindeloos doorgaan. Bijvoorbeeld, water is blauw, zegt de hele klas, omdat de juf dat zegt en ik zeg tegen Anneke en Elsje, als we voor de singel staan: ‘Zien jullie blauw water, nou ik niet hoor, het is bruin. En de zee is groen’, voeg ik er nog gauw aan toe, denkend aan de groene golflijn, die mijn moeder geborduurd heeft onder het zeilbootje op mijn nieuwe trui. Zelf twijfel ik een beetje aan die kleur. Ik heb de zee wel eens gezien en die was geloof ik groen, maar zo groen als op mijn trui nou ook weer niet. Als ik maar vol blijf houden dat de zee groen is, zullen ze me misschien niet uitlachen, als ik straks in die trui op school kom.

hun luchtig haakwerk
mijn houterig pannenlapje
daartussen