Och geef mij een kom
opdat ik mijn voeten was
en droom van de zee.

Door een vreemde hand
de morgen ingeschonken
als een goed glas wijn.

Het kind roept terug,
‘s avonds als ik slapen ga –
geruis van vleugels.

Jeugd van mijn liefde,
in het zand van mijn ogen
bouw ik kastelen.

Zijn armpjes gespreid
bij een volle appelboom
juicht hij de wind toe.

Uit: Vuursteen lente 1985