De krekels zingen
voluit bij het schemerlicht,
maar ik hoor het niet,
mijn huis is zonder muziek
sinds jij naar onbekend ging.

Hoog het fluitenkruid,
boterbloemen en zuring —
ik sta weer rechtop,
opgewekt laat ik me gaan,
snuif overal de geuren.

Rimpelloos de zee —
wat strandstoelen hier en daar,
bij het late licht
verdwijnen we uit het zicht,
volgen onze nieuwe weg.

Zoals de wind hier
zacht over het laagland waait,
dat wil ik voelen
op mijn huid, door mijn haren,
de warmte met jou delen.

Gerda Hooijberg