Herwig Verleyen

Je hele bezit
op één tafelhoek: verguld
met een streepje zon

Levenslang zocht je
een warme hand en vond slechts
je andere hand…

Die milde glimlach
op je laatste foto. Net
of je reeds meer wist.

Jarenlang zat je
stil aan het raam. Ach nu pas
zie ik de tralies

Alsof je rolstoel
er nog staat, stappen wij om
de lege plaats heen