aan de horizon
bijten zwarte dennentoppen
in de avondgloed
Julienne Haegeman
Hij is twaalf jaar
en stapelverliefd op Kim –
die van de boekskes.
Luc Vanderhaeghen
sneeuwvelden
in het grijs van de lucht
krast een kraai
Frank Brutsaert
In haar wit feestkleed
staat ze te beven van de kou
het tere communiekantje.
Stan Van de Wouwer
geuren van vers brood
en gewassen gordijnen
prikkelen mijn neus
Chris Bolsens
iedere avond
hetzelfde luchttafereel –
meeuwen keren weer
Lieve Van Kerckhove
de oude dorpsschool
alle ruiten zijn er uit –
die hoge spiegels
Gert Vingeroets
met blote handjes
kneedt ze een sneeuwballetje –
ze lacht en het valt
Gert Vingeroets
de witte warrel
van haar nooit stille handen
als ze weer vertelt
Els Kooyman
heel mijn huis gevuld
met haar helder stemmetje
als ze komt logeren
Els Kooyman
Het lange wachten
en de kilte van de nacht
buigen in elkaar.
Maria De Bie – Meeus
Door het kleine raam
kunnen we de wolken zien –
een stukje hemel.
Maria De Bie – Meeus
tussen de stammen
nog steeds de oude waslijn
zeven kinderen
Maria Sterkens
onderweg
op de vrachtwagen voor ons
in schoonschrift : vuil
Marie-José Van Uffelen
met het mobieltje
tussen haar hoofddoek
belt zij ‘handsfree’
Marie-José Van Uffelen
zusje test stiekem
een zwart kindje op de bus
het is kleurecht
Marie-José Van Uffelen
Aan de praat geraakt
op een bank in het park
twee stel handen
Marc Hendrickx
Overvolle bus –
in de bierwalm naast me
slaapt een oude man.
Marc Hendrickx
Na de stembusslag
het betere bochtenwerk
van de verliezers.
Marc Hendrickx
Op de horizon
ligt de volle maan –
een uil zweeft voorbij.
Lieve Mignon
grijs op grijs
alleen de einder
een dun streepje blauw
Chris Van de Rijck
verblekende foto
mijn toekomstige ouders
zijn nog verliefd
Max Verhart
vergaderzaal
het waterreservoir
borrelt af en toe
Max Verhart
in de grafkuil
op de eikenhouten kist
de klank van aarde
Geert Verbeke
schoolreünie
bij binnenkomst beweegt even
het skelet
Bouwe Brouwer
De blinde poes –
met neusbotsinkjes
zet zij haar grenzen uit
Truus de Fonkert
Het kattenluikje
zo nu en dan kleppert het
alsof ze er nog is
Truus de Fonkert
Als pelgrim doet hij
zijn voettocht zóveel beter
dan hij had verhoopt,
dat hij vóór de aankomst al
grondig naast zijn schoenen loopt.
Julien Tahon
Na uren stappen
het bedevaartsoord bereikt –
eerst een dankzegging
teder tot mijn lieve vrouw
die zalf op mijn blaren strijkt.
Julien Tahon