Marc Hendrickx

Beleefd knikkend
onderga ik haar betoog –
meer wordt niet verwacht.

Ingehaald worden
door het krassen van een kraai
in de dichte mist.

Alleen in bed
denk ik aan haar, ergens ver weg
alleen in bed.

Elke dag na school
een ommetje met de hond
die ze niet heeft.

Koning voor één dag
slaapt hij met gekreukt kroontje
op mama’s arm.

Hij probeert het
met een grapje, dat al snel
bevriest onder haar blik.