Bij de dood van Ad Beenackers
Sedoka’s* van Simon Buschman

In wat je vertelt
liggen levens verstrengeld
waar je weet van hebt – en pijn
om wat erin mist;
straks de vogelzang – ook daar
van heel dichtbij in opgaan.

Vleermuizen, hun dans;
van tijd tot tijd zoeft een uil
over het veld het bos in;
soms een doodsgeluid
dat in zichzelf gesmoord wordt,
dan des te langer naklinkt.

De uren: een nacht
met alles van een stilte
waarin het goed toeven is;
en silhouetten
met een menselijk verhaal,
door maanlicht uitgetekend.

*De sedoka: een van oudsher Japanse, nu hedendaagse dichtvorm, lyrisch van toon met 5-7-7-5-7-7 lettergrepen