HAIKOOL

Op het thema van Humor van grof tot subtiel, zoals de humor in haiku, ontstaan bij optekeningen uit de praktijk van Zen-beoefening over bloemen die terugvliegen naar de tak, en het klappen van één hand, leidend naar een klap van de stok van de zenmeester, als de concentratie niet diep genoeg is! De glimlach van de haiku werd in Japan doorontwikkeld door Soin van de Danrin school tot senryu, die even ontsnapte uit het heersende, strakke sociale keurslijf.

Voor deze anthologie onderzochten wij de fontein van geluk, de lach van streekgebonden naar taalgebonden, landelijk in tegenspraak, uit onbegrip en grimlach, als onmogelijk gegrinnik, scheef en soms achter de hand.

Vertaald in zes talen, Nederlands, Frans, Picardisch, Duits en Spaans.
Met haiku’s van Nederlanders, Belgen, Fransen, Duitsers, Engelsen, Spanjaarden, Canadezen, etc.

Enkele voorbeelden:

daar is de lente
de vogels zingen ’s morgens
’s avonds de buren                                          _{Rita Rosen – Duitsland}

trek geen bekken naar me
van 0 en 0 –
ik spreek geen goudvis                                    _{David Cobb – Engeland}

almaar aandikkend,
duwen twee pompoenen
elkaar van zich weg                                         _{Bart Mesotten – België
uit “Boven de wolken” (ed. Pelckmans)}

een blikseminslag
spieren trekken mondhoeken
in standje glimlach                                          _{Rob Flipse – Nederland}