Terug op de dijk
overzie ik het landschap
en voel je dichtbij —
ver weg zijn de contouren
van de stad waar je nu woont.

Zomaar een straathoek
waar mensen elkaar groeten,
even blijven staan,
nachtrumoerig praten soms
om het afscheid uit te stellen.

Tollend in de wind
onderaan een spinnendraad
vliegert een blaadje;
al lijkt de tijd gekomen
loslaten kan ik je niet.

Toch ben je er nog
als nacht de ramen nadert,
het uitzicht beperkt;
enkel de weerspiegeling
van wat binnenskamers leeft —

Saskia de Boer