Karel Hellemans

Onlangs verscheen bij Penguin een heruitgave van het Book of Haikus van Jack Kerouac. Al is hij  vooral bekend en beroemd omwille van prozawerk als On the Road en The Dharma Bums waarmee hij de pionier van de Beat Generation van schrijvers en dichters in Californië werd in het begin van de jaren 50, toch wordt hij ook beschouwd als de eerste echte Amerikaanse haikudichter. De eerste haiku van de bundel luidt:

The windmills of                                         De windmolens van
Oklahoma look                                           Oklahoma kijken uit
in every direction.                                       naar elke richting.

Aan de basis van deze haiku ligt de verwondering. De dichter merkt dat een aantal windmolens in deze landstreek niet op dezelfde wijze opgesteld staat.

Zag u ooit de molens langs de Zaan, dan is precies hun identieke opstelling één der belangrijkste kenmerken. Logisch: hun wieken staan met de kop naar de richting van de overheersende windrichting. Zag u ze in werking, dan is de uniforme beweging en het gelijke gezang van die vele identieke molens bijzonder mooi.

Niet zo in Oklahoma. In dit land in de Midwest dringt geen zeewind door, maar overheerst een grote diversiteit van windrichtingen, wat het voor de molenaars natuurlijk niet gemakkelijker maakt. Bovendien is dit een van de streken die berucht zijn om hun tornado’s die een windmolen in geen tijd tot een hoopje luciferhoutjes kunnen herleiden. Om hun molens te beveiligen, moeten de wieken op diverse wijzen geparkeerd worden.