Max Verhart

een lachende specht
en het is er weer even
het eeuwige nu

hoog op de berg
ontmoeten we elkaar
de wolk en ik

slaper in het park
zijn hoofd bedekt door
de daklozenkrant

avondschemering
ongeschreven gedichten
lossen op in niets

steeds op mijn hoede
nergens ben je veilig voor
herinneringen