door: Inge Steenmeijer
Simon Buschman, Er gaan stemmen op – handpalmverteliingen. Te vinden onder: simonbuschmanteksten.com
Wie wil genieten van en/of zich (verder) wil verdiepen in tanbuns, tanhaibuns, haibuns en renga’s, kan terecht op de nieuwe website (hij is al eerder – in maart – onder de aandacht gebracht) van Simon Buschman: Er gaan stemmen op – Handpalmvertellingen.
De website simonbuschmanteksten.com is opgezet als lees- en kijkboek maar voorlopig (tot september van dit jaar) ook als werkboek, en toont de kracht van de combinatie van beeld (foto) en taal ineen (de genoemde dichtvormen). Het is een werkboek in die zin dat er regelmatig – de naam zegt het al – aan gewerkt zal worden, veranderingen zullen worden doorgevoerd, zowel in beeld als in tekst, en geschoven zal worden in de opzet ervan. Bovendien is het mogelijk en wordt de lezer ook uitgedaagd om reacties te geven. De reacties worden verwerkt en al dan niet integraal opgenomen op de website. Op deze manier leeft de tekst en wordt deze steeds verder verrijkt en verfijnd. Wil je zeker zijn van de laatste versie, ververs dan de internetpagina via het rondgebogen pijltje boven in het scherm.
De website is leerzaam en lerend, een opzet die typerend is voor Simon Buschman. Met zijn jarenlange ervaring en enorme reeks uitgegeven boeken doet hij hier weer op een verrassende wijze een handreiking naar de ‘haiku’-hongerigen. Simon neemt ons met een reeks prachtige beeldgedichten, handpalmvertellingen aan de hand mee door het land van tanbuns, tanhaibuns, haibuns en renga’s. Hij deelt met ons zijn ervaringen, beschouwingen en mijmeringen die hij schreef in de periode dat hij met zijn geliefde Carla in Spanje woonde, aan de kust van het licht. Zoal Simon het zelf aanduidt: een troostend landschap. Waarin hij het uiteindelijk aandurft zich uit te spreken over het bijzondere van zijn leven, hun leven, de verwondering over het kleine maar mooie dingen, de schatten van het leven. Dat licht, de warmte en de troost van het Spaanse landschap zie en voel je terug in de beeldgedichten, de handpalmvertellingen.
Op de website kom je parels van verwondering tegen, verwoordingen van gevoelens, van ervaringen en rake reflecties in een verrassende combinatie van foto’s en teksten. Simon werkte, zoals meestal, hierin nauw samen met een taalteam voor de ruim dertig reflecties en een fototeam, elk van vier personen.
Je leest er over het onbevangene dat Simon terugziet in zijn kleinkinderen, die alle tijd lijken te hebben, iets dat bij volwassenen vaak al lang is weggeëbd. Ook bij Simon zelf. Wat hem een dubbel gevoel geeft. Een gevoel van verlies, van terzijde staan, maar zonder dat dit pijn veroorzaakt. Eerder rust geeft, berusting in het feit dat je kunt opgaan in vergetelheid. Maar ook een gevoel van hoop, dat alles wordt voortgezet. En herleeft. Leeft.
Je leest er over de schoonheid, het esthetische, dat aldus Erik Heijerman het leven bijeenhoudt. Schoonheid is een van de waarden die richtinggevend (kunnen) zijn in een leven. Schoonheid verbindt, kent geen vergetelheid, is eeuwig. Om onbevangen van te genieten.
De website is een aanrader voor eenieder die wat meer wil lezen over genoemde dicht- en vertelvormen, en voor wie wil genieten van beeldteksten die reacties zullen oproepen en daarmee de lezer zullen motiveren tot verder onderzoek, tot leren en hopelijk tot zelf schrijven.