Na jaren van groei
omgekapt en verzaagd:
het voelt aan als pijn.
(Loes den Ouden)

ach, kleine bonsai
hoe hoog kan men groeien met
wortels ongeknipt
(Jos Cuypers)

In ‘t verdronken land
heft de wilg twee stompen op.
Ten hemel schreiend!
(Cees Schaap)

Hazelaarskatjes
bestuiven mijn winterjas
terwijl ik mij buk!
(Roel Houwink)

In de blauwe spar
koeren duiven vroeg vandaag
eindelijk lente.
(Hermina Rijnink)

de kale takken
in water gezet in huis
barsten van leven!
(Connie Visser Stutterheim)

Laat middaglicht hangt
nog even in het topje
van de kastanje.
(Jos van Hest)

Oude waringing!
Zijn luchtwortels schragen hem
boven de aarde.
(P.Dietze)

Oude olijfboom
gebogen over de grond
één in kleur van stof.
(Hilda Bakker)

Ineens heeft de boom
bladeren van bruin papier
aan broze steeltjes.
(Hilde G. van der Veen)

Losgelaten blad
Weifelt in zweefvlucht omlaag
De band verbroken
(T. Slager)

In het beukenbos
ritselt een dor blad omlaag
dwars door de stilte.
(Jan Caro)

laatste bladeren
nog voor de wind ze opneemt
laat de tak ze gaan
(Fred Bergwerff)

Novembervlagen?
Nu staat onze berk bladloos
in haar witte bast.
(Erna Bernitzki)

Nu dagen korten
valt door bomen rond het huis
elke dag meer licht.
(Kees Lautenschütz)

Aan een dode boom
murmelen dorre blaad’ren
een herhaald verhaal.
(Jannie ten Broeke)

Geen kinderen
in de zandbak van het park
alleen herfstbladeren.
(Jos van Hest)

harder dan op straat
ritselen de herfstbladeren
op de begraafplaats
(Thea Witteveen)

molen verscholen
achter kaal-winterse beuk
stilstaande wieken
(Reinder Hopma)

Langs kale takken
druipt tergend traag de winter
drup na drup na drup.
(Conny Lumaye-Schuld)

Vers gevallen sneeuw
met een enkel kraaiespoor
roerloze bomen.
(Harry Claus)