J.C. van Schagen

De regen en wij –
we zeggen elkaar alles
we spreken geen woord.

Nu hij wijder ziet
worden zijn kleuren zachter
zijn lijnen ijler.

Licht op je papier –
eigenlijk al wel genoeg
waarom nog schrijven?

De dingen staan stil –
roerloos attent op die dag
die ik niet zien zal.

Vandaag ben ik mens
morgen aarde en water
gras langs de wegen.