Luc Vanderhaeghen

Ik sloeg een spin dood,
en had daarna een koude,                                                        Masaoka Shiki (1867-1902)
eenzame avond.                                                                         Vertaling J. van Tooren

Mijn vader zaliger, dierenarts, leerde me van jongsaf respect hebben voor de dieren. Nog altijd leg ik een zachte handdoek voorzichtig over een huisspin om die nadien in de tuin zacht uit te schudden. Daarom trof dit gedicht me zeer toen ik zowat 25 jaar geleden een grote belangstelling kreeg voor haiku. Nog druk in zaken bezig, werd haikupoëzie voor mij een ware verademing.

Al vlug nam de bewondering voor de natuur – allicht daarvoor iets teveel verwaarloosd – toe. Niet alleen een indrukwekkend gebergte of een boom in bloesem boeien me, ook kan ik thuis op mijn terras met grote bewondering en verwondering kijken naar een mier die een al te zware last torst. Respect en ontzag voor die microkosmos zowel als voor de macrokosmos. Ik ben bijzonder dankbaar en blij dat haiku mij dit heeft geleerd.