Ida Gorter
het echtelijk bed
in stukken weggedragen
door vreemde jongens
tijd om te schaften –
het bankstel in de open lucht
lijkt ineens zo klein
hij zingt gewoon door,
de merel, hoog op het dak
van ons lege huis
andere handen
zullen na de verhuizing
mijn rozen plukken