De inzendingstermijn is gesloten.
We hebben veel haiku’s ontvangen. Hierbij onze hartelijke dank aan alle inzenders. Leuk te zien dat de foto’s behoorlijk wat creativiteit heeft wakker gemaakt. De selectiecommissie heeft onderstaande haiku uitgekozen:
haast ongemerkt
boetseert het zichzelf –
het bosmonument
Marc May
Hou je van haiku en natuurfoto’s? Dan is dit je kans om een mooie haiku te schrijven bij onderstaande natuurfoto. De Friese Natuurfotografen bestaan 25 jaar. Jij kan meedoen aan het jubileumboek. Schrijf je haiku als reactie onder de foto. Je kunt inzenden tot en met 31 januari 2017.
Herfst 1
Oh machtige beuk
honderd jaar roerloos, rotsvast
Gepokt door het weer
een knoestige boom
regeert over het hele bos
Jaren van wijsheid
late herfstkleuren
verdord liggend op de grond
knisperend geluid
De zomer eindigt
Van bloeiend groen naar blaadjes
Die vallen in kleur
oude woudreus
koninklijke kleuren –
vlammende stilte
de oude boom gebogen
bladeren beginnen
hem te ontvallen
honderdjarige
beheerst in al zijn kloekheid
het oeroude bos
de beukelaar blijft
geworteld en vastgegroeid
eeuwen en eeuwen
stevig staat de stam
tussen het vallende blad
in een aards vuurwerk
middagwandeling
intens zacht gefluister –
niet te verstaan
een ruisend beekje
ritselende bladeren
natuurgeluiden
Doorgewinterde boom.
Verwonderde hij zich elke keer.
kleurrijk weerzien, herfst
de statige kracht
die de natuur uitstraalt
nu de zon nog schijnt
Bijeengebonden
toen ze nog buigzaam waren
staan ze samen sterk.
oude woudreuzen
tooien bodems met blaadjes
koude nadert snel
Harry’s wonderwereld,
Kleur explosie grijpt mij vast,
ik kom niet meer los.
de boom geeft zich vol
overgave bloot, op grond
van wederopbloei
vol overgave
geeft de boom zich bloot, op grond
van wederopbloei
Houten vuurtapijt.
Geblust door haar bladeren.
Gearmde redding.
Knielende boomstronk.
uitgestoken takken.
Gewenst vruchtbaar pad.
verhalen over
droogte, storm, insectenplaag
in stilte verteld
de bejaarde beuk
met gebeeldhouwde stam,
herfstlicht kleurt het blad
van stof tot stof
keer ik weer naar de aarde toe
om te ontkiemen
bomen lichten op
met hoopvolle tinten
pakken ze straks uit
haast ongemerkt
boetseert het zichzelf –
het bosmonument
hoeveel jaren al
valt blad rond de oude stam
een gouden regen