Mijn cirkel is rond
Een leven intens beleefd
Dankbaar voor alles

Hoe vindt je mijn Zenmonnik-look? Ze kijkt me lachend aan. De ziekenhuiskamer kijkt uit op een blinde muur. Emke ziet er vermoeid uit. Haar ziekte en de behandeling hebben hun sporen achtergelaten. Het komt bij me binnen als een mokerslag. Emke blijkt terminaal. Ik kan het bijna niet geloven. Zo veel te jong.

Op 18 oktober 2024 overlijdt Emke. De afscheidsbijeenkomst is in het Groene Kerkje in Oegstgeest. Een afscheid zoals Emke het wilde. Met warme woorden en mooie muziek. Cécile Verburg van onze Leidse haikukern spreekt over haar band met Emke en de herinneringen die overblijven. Emke laat een groot gat achter in onze haikukern.

Ik herinner me haar twinkelogen. De kracht van haar ‘comic relief’. Haar liefde voor taal en kunst. Haar prachtige sumi-e tekeningen. Ik ga ze missen. Onze bijeenkomsten aan haar grote keukentafel. Emke was sinds 2015 actief lid van de Leidse Haikukern. Ze was creatief en kon goed organiseren. Ze was intensief betrokken bij onze publicaties ‘Woorden als muziek’ en ‘Een Leidse maan’. Mooie herinneringen ook aan de exposities in het Kamerlingh Onnesgebouw met de Leidse fotografen.

Haar laatste jaar heeft Emke intensief beleefd. Ik herinner me mooie gesprekken over het leven en over de dood. De ruimte en de energie waarin ze zou opgaan. De kracht van de schepping. Dimensies ver voorbij onze woorden. Waar we intuïtief naar verlangen en waarvan we in een haiku soms een tipje van de sluier kunnen ervaren.

Wat gaan we je missen, Emke. Goede reis.

_{Dit in memoriam is geschreven door Arie de Kluijver}