Een tanhaibun is geen bestaande Japanse dichtvorm, maar een geheel nieuwe vorm die voortborduurt op de haibun (haiku in combinatie met proza) en de tanbun (tanka in combinatie met proza). De tanhaibun is door Simon Buschman in 2022 in Nederland geïntroduceerd.
In een tanhaibun wordt beknopt én beeldrijk proza gecombineerd met een haiku én een tanka. Het streven is om het proza en de poëzie in een spannende verhouding tot elkaar te laten staan, zodat de lezer zich kan inleven in het verband.
Hieronder staan tanhaibun voorbeelden die dienen ter inspiratie:
- Zie het aan – Theo Fransen // Reflectie door Erik Heijerman
- Ameland – Henk van der Werff // Reflectie door Chris Van de Rijck
- Onvoorzien – Vera Bergman // Reflectie door Arie de Kluijver
- Sumatra hangmat – Arie de Kluijver // Reflectie door Simon Buschman
- Onpeilbaar diep – Chris Van de Rijck // Reflectie door Theo Fransen
- Cirkels – Joanne van Helvoort // Reflectie door Annemiek ten Have
- Dankbaar – Inge Steenmeijer // Reflectie door Chris Van de Rijck
- De zee – De zee – Simon Buschman // Reflectie door Annemiek ten Have
- Zojuist – Annemiek ten Have
- Die ervaring – Erik Heijerman // Reflectie door Inge Steenmeijer