Bonsai van het Westen 2015 

Goede promotie voor Haiku tijdens het evenement Bonsai van het Westen in de Botanische tuin van de Technische Universiteit te Delft. Met begeleiding van fluitiste Truus Halma hebben Tini Haartsen-Slappendel en Arie de Kluijver twee Haiku presentaties gegeven. Veel dank aan de stand bemensing: Tineke, Marian de Wit, Arnold Vermeeren en zijn partner. 

Ontmoetingsdag Haiku Kring Nederland 2014

Lieve vrienden en belangstellenden,

Graag spreek ik u, leden en kandidaat-leden van de Haiku Kring Nederland, en introducees, toe als vrienden. U weet misschien dat ik in mijn werkzaam leven – tot 23 jaar geleden – filosoof was, waarbij beide Ethica’s van Aristoteles voor mij, zoals voor vele hedendaagse ethici, een grote inspiratiebron betekenden.

Deze oude wijsgeer onderscheidde drie soorten vriendschap, in stijgende orde van belang: respec­tievelijk vriendschap gebaseerd op het delen van genot, op wederzijds nut en op liefde voor de ander als mens. Nu zijn de leden van de HKN als het ware statutair reeds vrienden van de eerste en de tweede soort. Mijn ervaring is echter dat vele haikuïsten die ik binnen en buiten de HKN heb leren kennen, ook vrienden van de derde soort zijn geworden. Wat wij vooral in elkaar waarderen is onze liefde voor zeg maar de natuur, of beter nog het boven het individu uitstijgende kosmisch gebeuren, dat ons in een soort seculiere spiritualiteit verbindt.

Daar bedoel ik niets zweverigs mee. Integendeel, als mens maken wij namelijk deel uit van de natuur. Als thema van vandaag, dierendag 2014, hebben we ‘Dieren’ gekozen. Ik wil er u graag aan helpen herinneren dat ook wij, haikuschrijvers, dieren zijn, maar dan wel van een bijzondere soort: dieren die haiku’s kunnen schrijven. Ik ga er maar gemakshalve vanuit dat, met uitzondering van sommigen, niet eens iedereen, met beperkingen, alle mensen in principe haiku’s kunnen maken. Bijvoorbeeld:

Mag ik hier nóg een persoonlijke noot aan toevoegen? Telkens als ik me afvraag waarom ik in zoveel gremia actief ben, kom ik tot dezelfde conclusie: ik heb heimwee naar dezogenaamde Grootfamilie, wat de sociaal antropologen in het Engels ‘the extended family’ noemen. Het is een actief samenle­vingsverband van bloed- en aanverwanten. We weten allemaal die ooit in het Midden-Oosten, Afrika of Azië zijn geweest, dat in de niet-Westerse wereld iedereen een neef blijkt te hebben die ons verder zal helpen en bij wie we moeten gaan shoppen. Alleen het Westen beperkt zich tot het kerngezin, waarbij voorouders, ooms en tantes, neven en nichten, al snel in de mist der vergetelheid verdwijnen.

Heimwee, zeg ik. Het is een heimwee naar een nooit ervaren oer-verleden, zoiets als een verloren aards paradijs.

Na de dood van mijn twee jaar jongere broertje,hij was zeven, ben ik als enig kind opgegroeid, maar mijn vader, elfde van twaalf, hield als enige intensief contact met zijn broers en zussen en hun kinde­ren en die van moeder. Die contacten vielen pas weg, toen hij op 91-jarige leeftijd overleed.

De padvinderij, eerst de ka­tholieke kerk en later het humanistisch verbond, het Europese gedachte­goed, erfenis van de Verlich­ting, van gelijkheid en broeder/zusterschap van alle mensen, de seniorenwoongroep, waarin ik woon en die ik heb helpen oprichten, maar ook de haikugemeenschap blijven voor mij die rol vervullen.

Laat me toe hier nog een waarschuwing aan toe te voegen. Waar er sprake is van een wij ontstaat vanzelfsprekend de tegenstelling wij versus de anderen. Het groepsgevoel roept het spookbeeld op van chauvinisme, racisme, superioriteitsgevoel en alle andere vormen van discriminatie, die aan de grondslag liggen, niet van vriendschap maar van vijandschap, de oorsprong van oorlog.

U weet dat honderd jaar geleden de Grote Oorlog begon, buiten Nederland gekend als de eerste wereldoorlog. Ik ga nu even terug naar het ontstaan van de Europese, ik bedoel de Europees-continentale, haiku. In 1905 verscheen de allereerste Franstalige haikubundel, hors commerce, Au fil de l’eau(Met de stroom mee) van Paul-Louis Couchoud en vrienden.Dezegroep koosal snel voor het genre, niet natuurgedicht, maar ‘poème du quotidien’ (poëzie van het alledaagse). En het was Julien Vocance (ps. van Joseph Seguin) die samen met Couchoud in Japan kennis had gemaakt met de haïkaï en erin slaagde die aan het Franse taaleigen aan te passen, of vice versa het Franse taaleigen er aan aan te passen.En u weet dat het in dit subgenre is dat hij de niet-alledaagse alledaagsheid van de Grote oorlog in mei 1916 in honderd kortgedichten wist te schetsen en dat die later verdienstelijk werden vertaald door nog een vriend, Karel Hellemans. Mogen de realistische beelden van die bundel ons blijven inspireren om te ijveren voor een duurzame wereldvrede.

Beste vrienden dus:

hiermee open ik graag deze 35^ste Ontmoetingsdag van de Haiku Kring Nederland.

Bonsai van het Westen 2014

Afgelopen weekeind 14 en 15  juni mochten wij, kern Alphen a/d Rijn, voor de vierde keer deelnemen aan de tentoonstelling Bonsai van het Westen (de 8ste) om Haiku verder bekend te maken. Deze keer met een bijdrage van de fluitist Doretthe Janssens, door onder fluitspel Haiku te declameren met Haiga. Hiermee hebben wij mensen ontroerd en blij gemaakt onder de stralende zon in de Botanische tuin van de Technische Universiteit te Delft en hebben wij met geïnteresseerde mensen bijzondere gesprekken kunnen voeren rond de Haiku. Bijgaand enkele foto’s van dit succesvolle weekeind.